Een van de leukste klussen waar ik het afgelopen jaar als teamcoach bij aanwezig was, was absoluut deze: Expeditie van Baas naar Coach.
Een dag lang coachte ik een team van acht mensen dat elkaar bij de start van de dag nog nooit gezien had. Gedurende de hele dag gingen ze in zeven Robinson-proeven de strijd aan met drie andere teams. En niks geen tropisch eiland, het was typisch Nederlands herfstweer; stortbuien en windvlagen. En alle proeven waren buiten.
Ik ben zelf best competitief aangelegd en zag het helemaal zitten met deze dag. Onderling maakten mijn mede-coaches en ik al speculaties over wie er vandaag het ‘beste’ team zou hebben en er met de winst vandoor zou gaan. Mijn team dacht er echter anders over tijdens de eerste helft van de dag. Nadat ze de startproef verloren, leken ze het motto aan te nemen ‘meedoen is belangrijker dan winnen’. En vervolgens verloren ze ook de tweede én de derde proef.
Na elke proef was er ruimte om met elkaar te reflecteren op de samenwerking, communicatie en het leiderschap in het team. En elke keer kreeg ik steevast terug dat iedereen het allemaal ‘wel prima’ vond gaan. “We hebben het toch gezellig met elkaar?” Ze waren tevreden over hun eigen bijdrage en die van de anderen. En ondertussen zag ik tijdens de proeven hetzelfde patroon terugkeren: acht deelnemers die zich los van elkaar door de proef heen ploeterden en als kip zonder kop aan elke opdracht begonnen. Zonder naar elkaar te luisteren of zich aan de strategie te houden die ze daarvoor hadden afgesproken.
Tijdens de lunch vroeg ik mijn team of ze het nog steeds zo gezellig hadden met elkaar en keken met een schuin oog naar de winnende teams die heel anders met elkaar leken om te gaan. Tijdens hun reflectiemomenten luisterde iedereen naar elkaar, gaven elkaar feedback en vlogen de team yells je om de oren.
Een dappere dame uit mijn team durfde daarop voorzichtig wat tegengeluid te geven. Ze vond het namelijk helemaal niet zo leuk meer. Zij wilde wél graag winnen. Ze wilde vandaag leren hoe je als team op zo’n manier kunt samenwerken dat je als team verder komt en kan groeien. Ze wilde meer uit deze dag halen dan ‘zomaar’ een leuke dag.
De rest begon te mompelen en ik vroeg iedereen zich uit te spreken over zijn/haar persoonlijke doelen voor deze dag. Nadat iedereen aan het woord was geweest, werd duidelijk dat dit team geen gemeenschappelijk teamdoel had bepaald en werd er uit alle losse verhalen een kern gevat. Het teamdoel werd hardop uitgesproken en daar werd van iedereen commitment op gevraagd. Het werd nu kraakhelder wat ze te doen stond en dat ze elkaar nodig hadden om de middag tot een ander einde te brengen.
En de eerste proef na de lunch… die wonnen ze direct. Ze luisterden naar elkaar, werkten samen en degene die de leiding nam, gaf duidelijke aanwijzingen en support. Ondanks dat ze de proef erna op een haar na opnieuw verloren, had dit team al van zichzelf gewonnen en was ik super trots op ze.
En het leuke is, in 2022 ‘mogen’ we weer!
Nicklee de Langen
